Menu:

MÓDLMY SIĘ:

 

Akt zawierzenia

Bożemu Miłosierdziu

Boże, Ojcze miłosierny,
który objawiłeś swoją miłość
w Twoim Synu Jezusie Chrystusie,
i wylałeś ją na nas w Duchu Świętym, Pocieszycielu,
Tobie zawierzamy dziś losy świata i każdego człowieka.
Pochyl się nad nami grzesznymi,
ulecz naszą słabość,
przezwycięż wszelkie zło,
pozwól wszystkim mieszkańcom ziemi
doświadczyć Twojego miłosierdzia,
aby w Tobie, trójjedyny Boże,
zawsze odnajdywali źródło nadziei.
Ojcze przedwieczny,
dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna,
miej miłosierdzie dla nas i całego świata! Amen.


Jan Paweł II, Kraków-Łagiewniki, 17.08.2002 r.

 

FACEBOOK:

PROGRAM UE:

dfhgrhgrsegwae

„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów wiejskich:

Europa inwestująca w obszary wiejskie.”

Operacja pt. Wykonanie konserwacji zabytkowych organów w kościele M.B. Nieustającej Pomocy w Węglówce, której celem jest zachowanie dziedzictwa kulturowego poprzez remont zabytkowych organów

współfinansowana  jest ze środków Unii Europejskiej w ramach działania

„Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju” – mały projekt

Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013

ROK LITURGICZNY:

 

 

 

 Rok Duszpasterski 2022/2023

Wierzę w Kościół Chrystusowy

Losowe zdjęcia:







Aktualności:

Ekstremalna Droga Krzyżowa

2024-03-14 14:03

 

Informacje dla Uczestników Ekstremalnej Drogi Krzyżowej

ze Szczyrzyca do Węglowki przez Cieceń i Lubomir

19.00 - Wyjazd autobusem z parkingu przed Cmentarzem w Węglówce do Sczyrzyca, miejsca startu

- Co warto zabrać na Ekstremalna Droge Krzyżową:

ciepłe ubranie, dobre, wygodne buty najlepiej górskie, peleryna przeciwdeszczowa, latarka (czołówka), telefon, kijki trekkingowe, odblaski, termos (kawa, herbata), woda, sok, jedzenie (banany, czekolada itp.)

 

- Trasa z zaznaczonymi stacjami Drogi Krzyżowej

 

 

Link do Rozważań: 

 

 

 W czasie Drogi Krzyżowej preferowany jest marsz w ciszy.

Wszystkim idącym życzymy - Dobrej Drogi - Duszpasterze

Czytaj więcej

Parafialny Wyjazd na film "Powołany 2"

2024-03-14 14:03

 

 

W niedzielę, 24 marca br. planowany jest wspólny, parafialny wyjazd do kina w Rabce na film "Powołany 2" - seans o godz. 19.15. Zarezerwowaliśmy 24 bilety. Wraz z tą wiadomością otwieramy listę zapisową.

Zapraszamy - Duszpasterze

 

„Powołany 2” to kontynuacja internetowego hitu, który stał się fenomenem w sieci i dotarł do milionów widzów na całym świecie. Tym razem powraca na wielkim ekranie w gwiazdorskiej obsadzie.

Utalentowany plastycznie Arek doznaje miłosnego zawodu. Wyładowując złość, niszczy ogrodzenie przypadkowego domu. Na jego nieszczęście świadkiem wydarzenia jest ksiądz, który przyjaźni się z właścicielem posesji. Duchowny proponuje Arkowi, że sprawa rozejdzie się po kościach pod warunkiem, że chłopak pomoże w odmalowaniu zniszczonego kościoła. Stara świątynia wkrótce staje się schronieniem dla znajomych Arka, którym grozi poważne niebezpieczeństwo. Ksiądz, widząc problemy, z jakimi mierzą się jego młodzi goście, opowiada im cztery inspirujące, prawdziwe, a do tego szalenie spektakularne historie, których przykład odmienił niejedno życie…

W rolach głównych: Jakub Dmochowski, Marcin Kwaśny, Henryk Gołębiewski, Wiktoria Gąsiewska, Mateusz Gąsiewski, Alicja Ostolska, Patryk Cebulski, Anna Nieciąg i Patryk Smarski.

Bohaterami prawdziwych historii są: Bartłomiej Krakowiak, Dobromir Makowski, Klaudia Tołłoczko, Paweł Cwynar.

Za https://rafaelfilm.pl/powolany2/

 

Aktywne wątki

Czytaj więcej

Rekolekcje Parafialne 21-24 marca 2024 r.

2024-03-09 17:03

Drodzy Siostry i Bracia ,

Kulminacyjnym czasem Wielkiego Postu w Parafii są zazwyczaj rekolekcje z możliwością przeżycia sakramentu pokuty. Kiedyś traktowane przez niemal wszystkich bardzo poważnie. Dzisiaj mniej wykorzystywane z racji usprawiedliwionego braku czasu i konieczności podejmowania dodatkowych wysiłków organizacyjnych, na które nie zawsze nas już stać. Być może  przyzwyczailiśmy się i do tego, że przecież nic się nie stanie, gdy nie weźmiemy w nich udziału. Chcielibyśmy jednak Was zachęcić, aby z tego czasu tak łatwo się nie dyspensować i spróbować wybrać sobie w programie takie momenty,  z których będziemy mogli skorzystać. W tym roku tematyka naszych rekolekcji dotyczyć będzie przeżywania Eucharystii, która jest przecież największym skarbem dla chrześcijan. Pewnie warto będzie o tym sobie przypomnieć i poszukać dodatkowych argumentów do lepszego i częstszego z niej korzystania. Rekolekcje będą nas także przygotowywały do Kongresu Eucharystycznego, który w miesiącach od kwietnia do czerwca będzie wyzwaniem dla całej naszej archidiecezji, a co za tym idzie również dla parafii. Z tym wszystkim wiążemy nadzieje na pogłębienie naszej wiary i praktykowania prawdziwie chrześcijańskiego życia, opartego o moc płynącą z Eucharystii. Sytuacja w świecie, w naszej Ojczyźnie, wymaga od chrześcijan odważnego świadectwa swej przynależności do Chrystusa, a także obrony wartości ewangelicznych wobec większych czy mniejszych zakusów eliminowania ich z przestrzeni publicznej. Wydaje się, że fundamenty chrześcijańskie, na których budowano Europę próbuje się przedstawić jako coś wstecznego i nie przystającego do dzisiejszego świata, bo ograniczającego wolności jednostki. Próbuje się na nas wpływać w tym względzie poprzez propozycję życia w sposób, jakby Boga nie było albo jakby wierność Jego Przykazaniom miało wpływ na niepowodzenia człowieka czy też brak szacunku dla ludzkiej odmienności, co oczywiście nie jest prawdziwe. W czasach więc, w których tak wiele się dzieje, kiedy oziębia się nasza relacja z Bogiem, kiedy rozluźniają się więzy rodzinne, kiedy brakuje szacunku do życia od początku po naturalną śmierć potrzebujemy wzmacniać naszego ducha tak, aby mógł niezachwianie przetrwać różne napory złego Może właśnie teraz bardzo potrzebujemy takiego czasu refleksji, który pomoże nam znaleźć dodatkowe argumenty, aby jednoznacznie stanąć po stronie Chrystusa.

Zapraszamy więc, aby z tej propozycji rzeczywiście skorzystać. Słowo szczególnej zachęty kierujemy zwłaszcza do Młodzieży naszej Parafii. Spróbujcie znaleźć czas na spotkania rekolekcyjne  nawet wtedy, gdy będzie to od Was wymagało większego wysiłku. Mamy nadzieję, że te nauki pomogą odpowiedzieć na pytania i wątpliwości, których przecież nie brakuje w życiu człowieka młodego.

Wszystkich Parafian prosimy o modlitwę w intencji rekolekcji. Niech ten czas łaski Bożej może wzmocnić wewnętrznego człowieka, który w każdym wieku potrzebuje przede wszystkim przekonania, że nie jest obojętny dla Boga

Serdecznie zapraszamy na Rekolekcje wszystkich Parafian. Wychodźmy z zachętą także i do tych naszych Sióstr i Braci, którzy osłabli w gorliwości wiary. Wszyscy nawzajem potrzebujemy świadectwa wiary.

 

Licząc na Waszą obecność podczas rekolekcji,

z pozdrowieniami i pamięcią w modlitwie - Duszpasterze

 

Program rekolekcji

Czytaj więcej

Wycieczka Scholi i Ministrantów do Krakowa

2024-02-19 22:02

Wyjazd do Krakowa 21.02.2024, godz. 7.15. Zbiórka na parkingu przed cmentarzem, godz. 7.00.

Wyjeźdżający dostarczą w dniu wyjazdu pisemne zgody swoich Rodziców. Uczestictwo w kosztach - 15 zł.

 

 

ZEZWOLENIE RODZICA / OPIEKUNA PRAWNEGO DZIECKA

 Ja, ……………………………………………………………………, oświadczam, iż wyrażam zgodę na udział mojego małoletniego dziecka ………………….…………………….…………., ucznia/uczennicy szkoły podstawowej im. św. Józefa (Węglówka) w wycieczce do Krakowa w dniu 21 lutego 2024 r., organizowanej przez Rzymskokatolicką Parafię pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Węglówce.

 

 

…...................................................................

                                                                                                                                                     Podpis Rodzica                          

 

…...................................................................

              (miejscowość, data)

 

Park Trampolin - Kraków (link do zgody)

https://krakow.gojump.pl/wp-content/uploads/2020/06/ZGODA-RODZICA_OPIEKUNA-DZIECKA-MEGAPARK-CZERWIEC-2020.pdf

 

Zgoda 

Czytaj więcej

Nabożeństwa Wielkopostne w Parafii i Odpusty

2024-02-17 11:02

 

Godzina Święta - czwartki, godz. 17.00


Droga Krzyżowa dla Dzieci - piątki, godz. 17.30


Droga Krzyżowa dla Dorosłych - piątki, godz. 18.30;

niedziele (górny kościół) po Mszy św. o godz. 9.00

 

Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym

kosciół parafialny - niedziele, godz. 16.15

 

Składka podczas Gorzkich Żalów przeznaczona jest na kwiaty

do dekoracji Grobu Pańskiego

 

 

Odpusty związane z Wielkim Postem:

1. W Piątki Wielkiego Postu za pobożne odmówienie po Komunii św. modlitwy: Oto ja dobry, o dobry  i najsłodszy Jezu … przed wizerunkiem Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego.

Modlitwa do Pana Jezusa Ukrzyżowanego z odpustem zupełnym (Odmawia się klęcząc przed krzyżem):

Oto ja dobry i najsłodszy Jezu upadam na kolana przed twoim obliczem i z największą gorliwością ducha proszę i błagam, abyś wszczepił w moje serce największe uczucia wiary, nadziei i miłości oraz prawdziwą skruchę za moje grzechy i silniejszą wolę poprawy. Oto z sercem przepełnionym uczuciem i boleścią w duchu oglądam twoje pięć ran i myślą się w nich zatapiam, pamiętając, co już prorok Dawid włożył w twoje usta „Przebodli ręce moje i nogi moje, policzyli wszystkie kości moje”. Amen.

2. Odpust zupełny można zyskać także za pobożne odprawienie drogi krzyżowej (należy ja odprawiać przed stacjami Drogi Krzyżowej prawnie erygowanymi (np. w kościele). W indywidualnym odprawianiu należy przechodzić od stacji do stacji, w odprawianiu wspólnotowym wystarczy, że przechodzi prowadzący lub ministrant. Odpust taki można zyskiwać codziennie, nie tylko w Wielkim Poście, lecz w ciągu całego roku.

3.W Polsce za udział w Gorzkich Żalach można dostąpić odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami.

(Za: Kalendarz Liturgiczny Archidiecezji Krakowskiej na rok 2024)


Czytaj więcej

Oświadczenie Przewodniczącego Episkopatu Polski w sprawie aborcji

2024-01-27 14:01

 

OŚWIADCZENIE
PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI
W KWESTII ABORCJI

W związku z coraz częściej obecnymi w przestrzeni publicznej opiniami o rzekomej konieczności rozszerzenia dostępu do aborcji, chciałem przypomnieć stanowisko Kościoła katolickiego w kwestii prawa do życia. Jest to nauczanie, które odwołuje się do prawa naturalnego, a więc obowiązującego w sumieniu każdego człowieka. Dowodem jest choćby tekst przysięgi Hipokratesa, gdzie czytamy: „Nigdy nikomu, także na żądanie, nie dam zabójczego środka ani też nawet nie udzielę w tym względzie rady; podobnie nie dam żadnej kobiecie środka poronnego”. W przypadku katolika prawo do życia potwierdzone jest dodatkowo autorytetem Kościoła. Św. Jan Paweł II poświęcił temu zagadnieniu encyklikę Evangelium vitae, której fragmenty chciałbym teraz przypomnieć.

Różnica między demokracją a tyranią

„[We] współczesnej kulturze demokratycznej szeroko rozpowszechnił się pogląd, wedle którego porządek prawny społeczeństwa powinien ograniczać się do utrwalania i przyswajania sobie przekonań większości i w konsekwencji winien być zbudowany wyłącznie na tym, co większość obywateli stosuje i uznaje za moralne” (69). „Można się spotkać z poglądem, że relatywizm ten jest warunkiem demokracji, jako że tylko on miałby gwarantować tolerancję, wzajemny szacunek między ludźmi i uznanie decyzji większości, podczas gdy normy moralne uważane za obiektywne i wiążące prowadziłyby rzekomo do autorytaryzmu i nietolerancji. Ale właśnie problematyka szacunku dla życia pozwala dostrzec, jakie dwuznaczności i sprzeczności (…) kryją się za tym poglądem.

To prawda, że historia zna przypadki zbrodni dokonywanych w imię «prawdy». Ale do czynów równie zbrodniczych i do radykalnego pogwałcenia wolności dochodziło też i nadal dochodzi pod wpływem «relatywizmu etycznego». Gdy większość parlamentarna lub społeczna uchwala, że zabicie jeszcze nie narodzonego życia ludzkiego jest prawnie dopuszczalne, choćby nawet pod pewnymi warunkami, to czyż nie podejmuje tym samym decyzji «tyrańskiej» wobec najsłabszej i najbardziej bezbronnej ludzkiej istoty? Sumienie powszechne słusznie wzdryga się w obliczu zbrodni przeciw ludzkości, które stały się tak smutnym doświadczeniem naszego stulecia. Czyż te zbrodnie przestałyby być zbrodniami, gdyby nie popełnili ich pozbawieni skrupułów dyktatorzy, ale gdyby nadała im prawomocność zgoda większości?” (70).

Moralny charakter demokracji

„W rzeczywistości demokracji nie można przeceniać, czyniąc z niej namiastkę moralności lub «cudowny środek» na niemoralność. Jest ona zasadniczo «porządkiem» i jako taka środkiem do celu, a nie celem. Charakter «moralny» demokracji nie ujawnia się samoczynnie, ale zależy od jej zgodności z prawem moralnym, któremu musi być podporządkowana podobnie jak każda inna działalność ludzka (…). Wartość demokracji rodzi się albo zanika wraz z wartościami, które ona wyraża i popiera (…). Gdyby na skutek tragicznego zagłuszenia sumienia zbiorowego sceptycyzm podał w wątpliwość nawet fundamentalne zasady prawa moralnego, zachwiałoby to samymi podstawami ładu demokratycznego, tak że stałby się on jedynie mechanizmem empirycznej regulacji różnych i przeciwstawnych dążeń. (…) W takiej sytuacji demokracja łatwo staje się pustym słowem” (70).

Prawo cywilne a prawo moralne

„Nie ulega wątpliwości, że zadanie prawa cywilnego jest inne niż prawa moralnego, a zakres jego oddziaływania węższy. (…) Właśnie dlatego prawo cywilne musi zapewnić wszystkim członkom społeczeństwa poszanowanie pewnych podstawowych praw, które należą do natury osoby i które musi uznać i chronić każde prawo stanowione. Wśród nich pierwszym i podstawowym jest nienaruszalne prawo do życia każdej niewinnej ludzkiej istoty. Chociaż władza państwowa może niekiedy powstrzymać się od zakazania czegoś, co — gdyby zostało zabronione — spowodowałoby jeszcze poważniejsze szkody, nigdy jednak nie może uznać, że jest prawem jednostek — nawet jeśli stanowiłyby one większość społeczeństwa — znieważanie innych osób przez łamanie ich tak podstawowego prawa, jakim jest prawo do życia. Prawna tolerancja przerywania ciąży lub eutanazji nie może więc w żadnym przypadku powoływać się na szacunek dla sumienia innych właśnie dlatego, że społeczeństwo ma prawo i obowiązek bronić się przed nadużyciami dokonywanymi w imię sumienia i pod pretekstem wolności” (71).

Prawo jako narzędzie przemocy

„W ciągłości z całą Tradycją Kościoła pozostaje także nauczanie o koniecznej zgodności prawa cywilnego z prawem moralnym (…). Takie też jest jednoznaczne nauczanie św. Tomasza z Akwinu, który pisze między innymi: «Prawo ludzkie jest prawem w takiej mierze, w jakiej jest zgodne z prawym rozumem, a tym samym wypływa z prawa wiecznego. Kiedy natomiast jakieś prawo jest sprzeczne z rozumem, nazywane jest prawem niegodziwym; w takim przypadku jednak przestaje być prawem i staje się raczej aktem przemocy»” (72).

„[U]stawy, które dopuszczają bezpośrednie zabójstwo niewinnych istot ludzkich, poprzez przerywanie ciąży i eutanazję, pozostają w całkowitej i nieusuwalnej sprzeczności z nienaruszalnym prawem do życia, właściwym wszystkim ludziom, i tym samym zaprzeczają równości wszystkich wobec prawa. (…) Prawa, które dopuszczają oraz ułatwiają przerywanie ciąży i eutanazję, są zatem radykalnie sprzeczne nie tylko z dobrem jednostki, ale także z dobrem wspólnym i dlatego są całkowicie pozbawione rzeczywistej mocy prawnej. Nieuznanie prawa do życia, właśnie dlatego, że prowadzi do zabójstwa osoby, której społeczeństwo ma służyć, gdyż to stanowi rację jego istnienia, przeciwstawia się zdecydowanie i nieodwracalnie możliwości realizacji dobra wspólnego. Wynika stąd, że gdy prawo cywilne dopuszcza przerywanie ciąży i eutanazję, już przez ten sam fakt przestaje być prawdziwym prawem, moralnie obowiązującym” (72).

„Otóż to właśnie ma dziś miejsce także na scenie polityki i państwa: pierwotne i niezbywalne prawo do życia staje się przedmiotem dyskusji lub zostaje wręcz zanegowane na mocy głosowania parlamentu lub z woli części społeczeństwa, choćby nawet liczebnie przeważającej. Jest to zgubny rezultat nieograniczonego panowania relatywizmu: „prawo” przestaje być prawem, ponieważ nie jest już oparte na mocnym fundamencie nienaruszalnej godności osoby, ale zostaje podporządkowane woli silniejszego. W ten sposób demokracja, sprzeniewierzając się własnym zasadom, przeradza się w istocie w system totalitarny. Państwo nie jest już „wspólnym domem”, gdzie wszyscy mogą żyć zgodnie z podstawowymi zasadami równości, ale przekształca się w państwo tyrańskie, uzurpujące sobie prawo do dysponowania życiem słabszych i bezbronnych, dzieci jeszcze nie narodzonych, w imię pożytku społecznego, który w rzeczywistości oznacza jedynie interes jakiejś grupy” (20).

Powinność przeciwstawienia się niegodziwym prawom

„Przerywanie ciąży i eutanazja są zatem zbrodniami, których żadna ludzka ustawa nie może uznać za dopuszczalne. Ustawy, które to czynią, nie tylko nie są w żaden sposób wiążące dla sumienia, ale stawiają wręcz człowieka wobec poważnej i konkretnej powinności przeciwstawienia się im poprzez sprzeciw sumienia. (…) Już w Starym Testamencie znajdujemy wymowny przykład oporu wobec niesprawiedliwego rozporządzenia władz — i to właśnie takiego, które było wymierzone przeciw życiu. Żydowskie położne sprzeciwiły się faraonowi, który nakazał zabijać wszystkie nowo narodzone dzieci płci męskiej: «nie wykonały rozkazu króla egipskiego, pozostawiając przy życiu [nowo narodzonych] chłopców» (Wj 1,17). Trzeba jednak zwrócić uwagę na głęboki motyw takiej postawy: «położne bały się Boga». Właśnie z posłuszeństwa Bogu (…) człowiek czerpie moc i odwagę, aby przeciwstawiać się niesprawiedliwym ludzkim prawom. Jest to moc i odwaga tego, kto gotów jest nawet iść do więzienia lub zginąć od miecza, gdyż jest przekonany, że «tu się okazuje wytrwałość i wiara świętych» (Ap 13,10)” (73).

Zakaz głosowania przeciwko prawu do życia

„Tak więc w przypadku prawa wewnętrznie niesprawiedliwego, jakim jest prawo dopuszczające przerywanie ciąży i eutanazję, nie wolno się nigdy do niego stosować «ani uczestniczyć w kształtowaniu opinii publicznej przychylnej takiemu prawu, ani też okazywać mu poparcia w głosowaniu»” (73). „Wprowadzenie niesprawiedliwych ustaw prawnych stawia często ludzi moralnie prawych przed trudnymi problemami sumienia dotyczącymi kwestii współpracy, a wynikającymi z obowiązku obrony własnego prawa do odmowy uczestnictwa w działaniach moralnie złych. Decyzje, które trzeba wówczas podjąć, są nieraz bolesne i mogą wymagać rezygnacji z osiągniętej pozycji zawodowej albo wyrzeczenia się słusznych oczekiwań związanych z przyszłą karierą” (74).

Budowa państwa o ludzkim obliczu

„Sprawa życia oraz jego obrony i promocji nie jest wyłączną prerogatywą chrześcijan. Choć czerpie swe niezwykłe światło i moc z wiary, należy do każdego ludzkiego sumienia, które dąży do prawdy i któremu nie są obojętne losy ludzkości. Życie ma w sobie niewątpliwie coś świętego i religijnego, ale ten jego aspekt nie dotyczy tylko wierzących: chodzi bowiem o wartość, którą każda ludzka istota może pojąć także w świetle rozumu i dlatego bez wątpienia odnosi się ona do wszystkich. (…) Kiedy Kościół stwierdza, że bezwarunkowe poszanowanie prawa do życia każdej niewinnej osoby — od poczęcia do naturalnej śmierci — jest jednym z filarów każdego cywilizowanego społeczeństwa, «pragnie po prostu przyczyniać się do budowy państwa o ludzkim obliczu. Państwa, które uznaje za swą podstawową powinność obronę fundamentalnych praw człowieka, zwłaszcza człowieka słabszego». (…). Nie może bowiem istnieć prawdziwa demokracja, jeżeli nie uznaje się godności każdego człowieka i nie szanuje jego praw. Nie może istnieć prawdziwy pokój, jeśli się nie bierze w obronę i nie popiera życia (…)” (101).

Przytoczone fragmenty encykliki św. Jana Pawła II pokazują, że nauczanie Magisterium Kościoła jest jednoznaczne: każdy człowiek prawego sumienia – także nie należący do Kościoła katolickiego – stoi wobec moralnego obowiązku uszanowania ludzkiego życia od poczęcia, aż do naturalnej śmierci.

Niejednokrotnie w życiu publicznym daje się słyszeć fałszywą tezę: „większość ma zawsze rację”. W demokracji – niewątpliwie – większość podejmuje decyzje. Nie oznacza to jednak, że racja jest po stronie większości, a jedynie, że mniejszość nie potrafiła znaleźć wystarczająco przekonujących argumentów, aby stać się większością. O racji nie decyduje liczba zwolenników danego poglądu. Racja – przede wszystkim racja etyczna – często jest po stronie mniejszości. Niekiedy zaś – o czym przypomina postać Sokratesa – po stronie pojedynczego człowieka o dobrze uformowanym sumieniu.

W duchu odpowiedzialności za Kościół w Polsce i za dobro naszej wspólnej Ojczyzny, wzywam wszystkich ludzi dobrej woli, by jednoznacznie opowiedzieli się za życiem. Szczególny apel kieruję do członków obu izb parlamentu i prezydenta Rzeczypospolitej, by dali świadectwo prawdziwej troski o życie bezbronne, bo nienarodzone.

+ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Rzym, dnia 26 stycznia 2024 roku

Czytaj więcej

Projekt i realizacja: © 2011 by